een nieuwe onthulling...

Ik geraak nooit volledig bijschreven, maar hier is weer eens een poging tot..

Eerst misschien beginnen met de nieuwe onthulling. Er zijn echt heel wat goeie en super goeie suggesties gegeven voor mr. X zijne naam. Ik heb lang gewijfeld, maar heb besloten voor ne naam te gaan die ik zelf ook kan uitspreken ;-) Het resultaat zijnde een nieuwe constructie gemaakt heb met twee verschillende voorstellen, namelijk .... Señor Tigre! Moge hij vele verhalen meemaken...

Met mijn vorig verhaal ben ik geeindigd na de tweede dag in GDL, bij deze pik ik ook daar weer op. Het is te zeggen, bij de volgende dag natuurlijk, onze eerste zondag in Artesanos.

Ook dit was weer een dag van vanalles en niets eigenlijk. We zijn naar de kerk van Artesanos geweest, jawel geloof het of niet een misviering gaan bijwonen: Om ons zo, op het einde van de mis, voor te stellen aan allen aanwezigen in de hoop ouders en vooral kindjes te overtuigen om naar onze activiteiten te komen. Hetzelfde voor de kerk in Lomas, hoewel we daar gewoon op het einde de kerk pas zijn binnengegaan ipv de hele mis mee te volgen. Voor de rest heb ik die dag o.a. iets lekkers geproefd, nieuwe mensen leren kennen en zowaar 100 keer het volgende zinnetje moeten aanhoren: Ai, que quemada! Om me vervolgens in te houden om te zeggen: ja ik weet het en altijd braaf te zijn en te zeggen: Si. Maar eigenlijk vooral omdat ik niet meer Spaans ken dan dat. Maar ze hadden wel een punt, ik zag zo rood als een kreeft!

Misschien dat ik hier even tussendoor kan uitleggen hoe het hier zit. GDL heeft zowat 10 miljoen inwoners, over een gigantische oppervlakte zowaar groter dan een provincie in Vlaanderen. Het spreekt voor zich dat al snel mensen zich gaan organiseren zoals in kleine dorpjes. Hier zijn die kleine dorpjes parochies omdat het zich situeert rond een kerkgebouw en hun geloof. Wij spelen in drie parochies, namelijk Artesanos (waar we ook wonen), Lomas en Emperatriz. Dat is het in een heel kleine notendop uitgelegd.
                                             

Ieder van die parochies heeft zo hun eigen kleur en ook eigen feesten. Tijdens ons eerste weekend hier waren het de feesten van Lomas, de geel-blauwe parochie zoals je kan zien aan de vlaggetjes op de foto. Met deze feesten zou het wat drukker zijn en dat was de ideale gelegenheid om Esperanza te gaan helpen. Wie? Wat? Esperanza woont in Lomas en verkoopt na de misviering o.a. lekkere pannekes en aguafesca. Wij zijn met ons allen gaan helpen deze pannekes te versieren.
Dat deed me toch al terugdenken aan de mama thuis en haar gebakjes en het versieren en deze daarna opeten ... Jam Jam. Ook deze pannekes zijn bijzonder lekker! Maar zoals altijd heb ik ze liever zonder een smaakje erop en vind ik het versieren ervan gewoon plezant.

De dag erna moesten we onze eerste werkweek beginnen voor te bereiden, spelletjes verzinnen en vooral vertalen! Want spelletjes uitleggen geen probleem, maar in het spaans is dat toch iets anders. Muchos Juegos para los niños! Zoals in de aard van schipper mag ik overvaren, rotte eieren, telefoontje, konijntje konijntje (dat eigenlijk gewoon billeklets is) en vele vele andere...
Maar zo een hele dag voorbereiden en binnenzitten, nope daar doen we niet aan mee. S avonds dus tijd voor een leuke en hiper actieve Zumba les. PFFFFFFF, zo die hitte dat doet iets met het ritme van ne mens en al helemaal als je geen conditie hebt. Maar toch, die les deed deugd en was super plezant! Voor herhaling vatbaar...

DINSDAG: DE EERSTE SPELLETJES en DE EERSTE KINDJES. De spelletjes waren een succes, mijne uitleg wel wat minder, maar oefening baart kunst of hoe zeggen ze dat..
Enkele fotos van tijdens de activiteiten mogen natuurlijk niet ontbreken:

Nope de dag zat er nog niet op, douche en klaarnaken voor een eerste salsa avond. CHECK. Het was een kleine tegenvaller omdat het heel druk was en uiteindelijk onmogelijk was om te shaken op de vloer, maar wel een eerste past-perfect-bij-dit-weer-pina colada: CHECK. En misschien nog een grappige anekdote: volgens ne Amerikaan die hier in GDL studeert zie ik er nogal hollands uit, tja dicht bij de Nederlandse grens wonen heeft zo ook zijn effect gehad precies. Haha, zo geestig!

OEF, die eerste dinsdag overleeft en op naar de WOENSDAG. Normaal hebben we school op woensdag en voetbal. Maar deze eerste woensdag was al direct een uitzondering want ook hier is 1 mei een feestdag, geen school maar wel een commucie van de kleinzoon van Esperanza. Dus beste kleedje aan en hop naar Lomas.
Lekker eten, gezellig volk, warm en zon, wat meer wil je nog op zo ne feestdag...

Misschien dat ik stop met zagen ;-)

Hasta proxima!