Die derde maand is omgevlogen!

Nature, like man, sometimes weeps from gladness. Benjamin Disraeli

De afgelopen maand is weer voorbij gevlogen. Met een avondje eten bij de directeur van de school en zijn gezin, bezoek aan de ranch, bezoek van onze voorzitster van Artesanos vzw, klimmen naar de top van Lomas via een gigantische omweg, nog eens een verassingsbezoekje aan Ameca (de familie van de Ranch wist niet dat we gingen komen, maar de dochter die in GDL woont was er ook bij). En nog veel gespeeld en geknutseld! Ponpons, papierendiertjes, landenstratego, het is allemaal de revue gepasseerd.

Dan heb ik de 20ste en de 21ste juli serieus mijn benen en voetjes uitgetest en gepijnigd. Jawel, Riki had me meegevraagd op een wandel- en kampeerweekend. Ik zag dat wel zitten, tenslotte mijn referentiekader van kamperen is niet zo groot. Wel daar is verbetering in gekomen.

Zaterdag in de gietende regen vertrokken met als eerste hindernis de eerste straat! Die ging zowat 90º naar beneden... Ok misschien niet zo stijl, maar met gladde stenen al een hele uitdaging. Vervolgens hebben we enkele uren door de bossen gewandeld, ale 1 bos, maar een gigantisch bos dan wel. Zo eentje dat in de bergen ligt, waar je moet klimmen en terug dalen, over stenen muurtjes moet of boven of onder prikkeldraad, zo eentje dus. En dat terwijl de donkerte begon op te komen, zodat we de laatste uurtjes met een zaklamp verder moesten. Om dan uiteindelijk ons tentje op te zetten in de donker, en nog wat lekker gezellig samen te zitten en te babbelen. En ontdekken hoe bomen je beste vriend kunnen zijn als je naar de baño moet in een bos!

De volgende dag, enkel een flesje water mee voor de volgende etappe. Nog meer van dat gedaal en gestijg, zelfs een beetje steiler dan de vorige keer. Het was ook best moeilijk om een pad te zien waar we moesten lopen, met het regenseizoen wordt dat wel eens een begroeid pad... Over prikkeldraad, op omgevallen boomstammen om over kleine riviertjes te geraken, stijg, daal, bewondering voor zoveel natuur, om uiteindelijk bij ‘de steen’ uit te komen.

Jawel de steen, dit is een gigantische ronde steen ergens dicht bij een gigantische afgrond en dat met een gigantisch mooi landschap en uitzicht. Zeg dit tegen niemand, maar ik kreeg heel stiekem toch een krop in de keel van zoveel schoonheid. Ik heb er even gestaan zonder veel woorden. Uiteraard is dit voldoende op foto vastgelegd. Met mezelve, met Riki, met Mateo (een Koreaan die in GDL woont) en met heel de groep klimmers.

Wat je heen doet, moet je terug doen. Dus terug omhoog en omlaag, over dezelfde boomstammetjes, prikkeldraad, om terug bij onze tent aan te komen. Even rustig relaxen, tent opruimen en terug wandelen naar de beschaving. En jawel dat was weer in de regen. Ach, ik heb er zo van genoten. Het was nat, heel nat, mijn regenjas en zelfs mijn schoenen zijn niet tegen zoveel regen bestendig, maar wat heb ik genoten van dit weekend! Zo trots op mezelf dat ik alles gedaan heb, de beloning mocht er wezen.

Iets anders vermoeiend? Feestjes. Wel ja, het ene was bij iemand thuis, alles in het spaans, een beetje moeilijk om dan echt alles te geven natuurlijk. Na een korte nacht slapen, een snelle dag knutselen, klaar voor een volgend feestje. Een afscheidsfeestje van iemand die een jaar naar Engeland gaat (een goeie reden om een bezoekje te brengen in Engeland) Met karaoke, niet teveel mensen, engels en een we-spelen-een-spel-vanavond-moment! Leuke mensen ontmoet of terug gezien, fijne babbels, een Piña Colada. Ik vond het wel plezant!

We blijven uiteraard geven hier in GDL, maar pas over twee weken, jawel, ook ik heb vakantie. Yeah, de volgende twee weken staan helemaal in teken van vakantie. Annelies vliegt van Brussel naar Cancun, en ik vanuit Guadalajara. Daar zien we elkaar en vertrekken we op rondreis met o.a. een halte in Belize. Een land dat vele reizigers overslaan. Maar wij, met ons tweetjes, gaan ervoor!

J.R.R. Tolkien wrote, "I will not say do not weep, for not all tears are an evil."